Wervelcompressiefractuur (VCF) is een soort breuk die optreedt in de botten van de wervelkolom.
De wervelkolom bestaat uit een reeks wervels en elke wervel wordt gedempt door een kraakbeenkussentje. Deze kussentjes helpen de impact van alledaagse activiteiten te absorberen en ze zorgen er ook voor dat de wervelkolom kan buigen en draaien.
Echter, na verloop van tijd kan het kraakbeen beginnen af te brekenwaardoor de wervels kwetsbaar zijn voor letsel.
Er is echter geen wetenschappelijk bewijs dat deze bewering ondersteunt, tenminste niet in de zin dat op je zij slapen je cardiovasculaire gezondheid zou kunnen beïnvloeden.
Een VCF kan ontstaan wanneer een wervel inzakt door extra druk op het bot. Deze druk kan worden veroorzaakt door een lichamelijk trauma, zoals een auto-ongeluk, of het gevolg zijn van een medische aandoening, zoals osteoporose. [1]
Deze breuken komen meestal voor in de thoracale (midden) en lumbale (lage rug) regio van de wervelkolom. Ze kunnen pijnlijk en slopend zijn, maar met de juiste behandeling herstellen de meeste mensen volledig.
Er zijn veel symptomen van VCF. Dat betekent echter niet dat elke keer dat je rugpijn hebt, je een compressiefractuur hebt.
De symptomen van letsel aan de wervelkolom kunnen uiteenlopend zijn, dus je kunt het beste naar een arts gaan zodra je iets merkt.
De onderstaande kunnen duiden op een gebroken ruggenwervel.
Het meest voorkomende symptoom van een compressiefractuur is ernstige rugpijn die kan verergeren als je langere tijd staat of zit, en die kan verlichten door te gaan liggen.
In sommige gevallen kan het gebroken bot op een zenuw drukken, wat gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in je armen of benen veroorzaakt, maar daarover later meer.
Een ander veelvoorkomend symptoom is een toename van pijn tijdens het lopen. Dit gebeurt omdat de gewichtdragende activiteit extra druk uitoefent op de breuk, wat heel pijnlijk kan zijn. Daarom kan het zijn dat je een looprek of wandelstok moet gebruiken ter ondersteuning of dat je moet overwegen om te ontspannen en te gaan liggen.
Het is niet ongewoon om spierspasmen te ervaren in de omgeving van de compressiefractuur.. Spierspasmen/dystonie zijn meestal het gevolg van de natuurlijke reactie van het lichaam op de blessure en extra belasting (ter compensatie van de scheefstand van de wervelkolom) van de spieren zelf.
Hoewel dit niet vaak voorkomt, kan de compressiefractuur in sommige gevallen urine- of darmproblemen veroorzaken. Dit gebeurt wanneer de breuk druk uitoefent op het ruggenmerg of de zenuwen in het gebied, wat leidt tot incontinentie of urineretentie. [2]
Zoals we al eerder hebben gezegd, als de breuk een zenuw afknelt of erop drukt, kan dit gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in je armen of benen veroorzaken.
VCF wordt meestal veroorzaakt door (ernstige) osteoporose, fysiek trauma of een onderliggende medische aandoening.
Osteoporose is een aandoening waardoor je botdichtheid verliest. Met andere woorden, je botten verzwakken en worden dun. Hierdoor is de kans groter dat ze breken.
Leven met osteoporose van de wervelkolom is niet gemakkelijk en het kan veel mensen treffen. Het komt vaker voor bij vrouwen (na de menopauze) dan bij mannen en bij mensen met een familiegeschiedenis van de aandoening, maar vrijwel iedereen loopt een bepaald risico.
Een val, auto-ongeluk of ander ernstig trauma kan een compressiefractuur veroorzaken. De kans hierop is groter als je osteoporose hebt, omdat de kracht van de botsing eerder een breuk veroorzaakt in een verzwakt bot dan in een gezond bot.
Bepaalde medische aandoeningen, zoals kanker, kunnen je botten verzwakken en ze vatbaarder maken voor breuken.
Andere aandoeningen zoals ankyloserende spondylitis, een vorm van artritis die de wervelkolom aantast, kunnen VCF veroorzaken. [3]
OsteomyelitisDit is een botinfectie die ook kan leiden tot VCF, net als de ziekte van Paget.
We hebben het al eerder gezegd, maar we herhalen het nog maar eens. Stel geen diagnose op basis van een gevoelloze arm of rugpijn. Maar negeer het ook niet.
Langetermijneffecten van een wervelkolomcompressiefractuur kunnen volgens de NHS leiden tot chronische pijn, kyfoseevenals hoogteverlies.
Ga dus als volgt te werk om te controleren op VCF.
Er zijn verschillende manieren om te controleren op VCF. Het meest gebruikelijke diagnostische hulpmiddel is een röntgenfoto, die kan laten zien of er sprake is van wervelinzakking.
CT- en MRI-scans worden ook gebruikt om VCF vast te stellen. Deze scans geven een gedetailleerder beeld van de wervelkolom en kunnen helpen om kleine breuken te identificeren die niet zichtbaar zijn op een röntgenfoto.
Dit is het deel waarin je waarschijnlijk het meest geïnteresseerd bent.
Er zijn verschillende behandelingsmogelijkheden voor VCF en de beste behandeling hangt af van de ernst van de breuk en uw individuele omstandigheden.
In veel gevallen kan VCF zonder operatie worden behandeld, maar als al het andere faalt, kan een operatie noodzakelijk zijn.
Het gemakkelijkste wat je kunt doen voor VCF is rusten. Dit betekent een pauze inlassen van lichamelijke activiteit en zoveel mogelijk met je voeten omhoog liggen. [4]
Je kunt ook overwegen om op je rug te slapen met een kussen onder je knieën of op je zij met een kussen tussen je benen. Dit zal helpen om de druk op de breuk te verminderen en deze te laten genezen, maar daar komen we later op terug.
Niet echt een behandeling, maar meer een manier om je leven gemakkelijker te maken, Het gebruik van een looprek of wandelstok kan helpen om de druk van de compressiefracturen te halen en je in staat te stellen om rond te lopen zonder al te veel pijn.
Om eerlijk te zijn helpt het wegnemen van de druk van gebroken wervels om breuken te laten genezen, maar het kost nog steeds tijd en je kunt het niet echt beschouwen als een behandeling in algemene zin.
Een voorovergebogen houding kan de breuk extra belasten en het genezingsproces vertragen.Het is dus belangrijk om te proberen zo recht mogelijk te lopen. Bovendien, als je risico loopt op VCF, kan een goede houding helpen voorkomen dat de aandoening zich ontwikkelt.
s Morgens opstaan kan een vervelende en pijnlijke taak zijn als je VCF hebt. Een goede manier om het gemakkelijker te maken is om een stoel naast je bed te zetten, zodat je rechtop kunt zitten en de stoel kunt gebruiken om je te helpen bij je voeten.
Als het te zwaar wordt en je de pijn niet meer aankunt, is het misschien tijd om te investeren in een rugbrace.
Een rugbrace is een hulpmiddel dat je ruggengraat ondersteunt en de druk van de breuk wegneemt. De wervels genezen, maar het duurt 8 tot 12 weken voordat de brace zijn werk goed doet en voordat je de verandering voelt.
Fysiotherapie kan helpen om je bewegingsbereik te verbeteren en de spieren rond de breuk te versterken. Dit kan op zijn beurt helpen om de druk van de breuk te halen en het genezingsproces te versnellen.
Het is belangrijk om te weten dat je fysiotherapie moet vermijden tot de pijn van de breuk voldoende is afgenomen. Anders loop je het risico meer kwaad dan goed te doen. Raadpleeg ook een fysiotherapeut voordat je begint.
Naast fysiotherapie kan pijnmedicatie worden toegediend om je te helpen met het probleem om te gaan. Bisfosfonaten en calcitonine zijn twee van de meest gebruikte medicijnen om VCF te behandelen en de botdichtheid te stabiliseren om te helpen bij osteoporose. Andere medicijnen zoals gabapentine, Flanax en Advil zijn er om de pijn te verlichten.
Als er geen verdere behandeling mogelijk is, is een operatie aan de wervelkolom de enige optie.
De meest voorkomende chirurgische procedure voor een wervelkolomcompressiefractuur is vertebroplastie, waarbij botcement in de gebroken wervel wordt geïnjecteerd om deze te stabiliseren. [5]
De procedure kan worden uitgevoerd onder algehele narcose of met een plaatselijke verdoving naast een kalmerend middel en duurt meestal minder dan een uur (per wervel).
Kyphoplastie is een andere optie en is iets ingewikkelder dan vertebroplastie.. Hierbij wordt een ballonachtig apparaat in de wervel ingebracht en opgeblazen om een holte te creëren. Het botcement wordt dan in de holte geïnjecteerd om de wervel te stabiliseren. [6]
Beide procedures zijn minimaal invasief en hebben een relatief laag risico op complicaties.
Zowat elke pijn kan je vermogen om te slapen beïnvloeden, maar pijn door compressiefracturen kan bijzonder storend zijn.
Er zijn een paar dingen die je kunt doen om de pijn te verlichten en een betere nachtrust te krijgen:
Hoewel ze misschien leuk zijn, waterbedden zijn een slecht idee als je VCF hebt. Deze bedden bieden geen enkele ondersteuning en kunnen de pijn zelfs verergeren.
Het type matras is niet zo belangrijk. Wat wel belangrijk is, is dat het stevig is.
Een stevige, orthopedische matras biedt meer dan voldoende ondersteuning voor uw rug en helpt de druk van de breuk te halen, waardoor pijn en ongemak worden verlicht en het herstel wordt bevorderd.
Matrassen als deze zijn misschien niet de meest comfortabele (hoewel zelfs dat ter discussie staat), maar ze zijn het waard voor een goede nachtrust. Er zijn een Enkele manieren om uw matras steviger te maken - als je geen nieuw matras wilt kopen.
Zoals we al eerder zeiden, Op je rug slapen is de beste positie voor mensen met VCF. Het haalt de druk van de breuk en voorkomt verdere schade.
Als je niet gewend bent om op je rug te slapen, kan het even duren voordat je comfortabel ligt.. Maar als je het eenmaal doet, zul je het verschil zien (en voelen).
Een wig of zelfs een gewoon kussen is een redder in nood.
Als je op je rug ligt, leg dan een kussen onder je knieën om de druk op je onderrug te verlichten en de pijn te verzachten.
Als je liever op je zij ligt, buig dan je knieën en leg het kussen tussen je knieën.
We raden buikslapen niet aan, maar als je dat wel doet - houd dan een gewoon kussen onder je middel om je ruggengraat waterpas te houden.
Wervelfracturen worden beschouwd als botbreuken, je zou kunnen stellen dat een compressiefractuur inderdaad een gebroken rug is.
Technisch gezien is het dat echter niet. Wervelcompressiefracturen ontstaan wanneer de wervels instorten, terwijl een "breuk" ontstaat wanneer het bot knapt of versplintert.
Dit betekent echter niet dat je geen pijn zult hebben. In feite kan de pijn die wordt veroorzaakt door een compressiefractuur worden omschreven als "ernstige pijn", hetzelfde als die van een impactfractuur wanneer botten tegen elkaar botsen.
Dit is een lastige vraag, want het verschilt van persoon tot persoon en het hangt ervan af hoe lang een breuk nodig heeft om te genezen.
Voor sommigen kan de pijn binnen een paar dagen verdwijnen, terwijl anderen er misschien twee of drie maanden last van hebben. In de meeste gevallen zal de pijn echter binnen de eerste paar weken beginnen te verbeteren en dat zal zo blijven naarmate de breuk geneest.
Natuurlijk is dit allemaal in de veronderstelling dat je het aanbevolen behandelplan volgt en goed voor jezelf zorgt.
Over het algemeen, als je alles volgens het boekje doet en je geen ernstige blessure hebt, kun je een volledig herstel verwachten in ongeveer twee tot drie maanden.
Daar heb je het.
Dit zijn de belangrijkste dingen die je moet weten over wervelkolomcompressiefracturen.
We hopen dat dit artikel nuttig was en dat je nu beter begrijpt wat dit zijn, hoe ze voorkomen, hoe je ze kunt behandelen en vooral - hoe je ermee kunt slapen.
"*" geeft vereiste velden aan
Uitstekende uitleg.Ik begon te denken dat ik voor altijd pijn zou hebben en dat het niet normaal was om me zo te voelen.In afwachting van de resultaten van de röntgenfoto's. Ik voel me gerustgesteld dat de pijn die ik ervaar volkomen normaal is en dat ik niet meer moet nadenken.
Hoi Judy, we zijn blij dat je ons artikel nuttig vindt! Als je twijfelt, raden we je aan om je huisarts te raadplegen. We wensen je veel succes!